Een wonderschone film over het betoverende El Eco in Mexico. Hier, hoog boven op een heuvel, heeft een kleine gemeenschap zich genesteld te midden van uitgestrekte natuur.
De mannen werken veelal buitenshuis, waardoor de vrouwen en kinderen het ritme van het leven bepalen. Een documentaire waarin je verdwijnt als in de allerbeste speelfilm. Montse, Luz Ma en Sarahí zijn de magische hoofdpersonen, die je niet anders dan in je hart kan sluiten. Nog kinderen, maar tegelijkertijd al verantwoordelijk voor van alles en nog wat. De stoere Montse koestert haar oude oma met onvoorwaardelijke toewijding. Sarahí schittert met haar opmerkelijke kennis en aanstekelijk enthousiasme als lerares voor de kleintjes en doet regelmatig denken aan een jonge Greta Thunberg. Terwijl Luz Ma met één blik van haar grote ogen, meer emotie weet uit te drukken dan vele beroemde actrices.Een intiem mirakel van een film waarin je de liefde en warmte voor elkaar letterlijk kan voelen, de spanning van het overgeleverd zijn aan de grillen van de natuur en die de essentie van leven en opgroeien raakt: Een groot en intens avontuur. Tatiana Huezo werkte vijf en half jaar aan deze film en levert samen met haar fabuleuze cameraman, een onwaarschijnlijk mooi gefilmd, klein meesterwerk af. Na de aftiteling verlang je naar niets anders dan een terugkeer naar deze bijzondere plek. Alsof je heel even vertoefde in een soort paradijs, zoals gezien door de ogen van de filmmaker. Niet voor niets werd de film dan ook een publiekslieveling op IDFA en bekroond met zowel Beste Documentaire als Beste Regie op het filmfestival van Berlijn.
"Een verstilde film over overleven in een groene oase"
Trouw
"Liefdevol, gevoelig, documentair portret van een stel opgroeiende kinderen in een afgelegen, paradijselijk plattelandsdorpje in Mexico"
VPRO Cinema
